پیوند اوصاف الهی مذکور در فواصل با مضامین آیات در سوره بقره (با تکیه بر تفسیر التحریر و التنویر و المیزان)

قرآن کتاب زندگی و مایه ی هدایت بشر است. در زمینه ی قرآن تحقیقات زیادی صورت گرفته است که یکی از آنها بحث تناسب و انسجام آیات قرآن است. انسجام قرآن فقط مربوط به بحث سور و آیات نیست بلکه مربوط به دایره ی لغات نیز هست. در این پژوهش به ارتباط بین اوصاف و اسماء الهی که در فواصل آیات قرار گرفته اند با مضامین آیات در سوره ی بقره پرداخته شده است که در فن بدیع تناسب اطراف نام گذاری شده و از میان اقسام آن تمیکن نام دارد. در پایان هشتاد و سه آیه ی این سوره، صفت های الهی آمده است با احتساب صفات زوج، صد و بیست مورد می باشند. در ذیل هر آیه، ابتدا صفت مذکور در آیه از نظر لغوی و اصطلاحی بررسی شده سپس توضیحی کلی در مورد آیه بیان شده است و سرانجام پیوند صفت با مضمون آیه تبین شده است و همچنین در ذیل تمام آیات، نظر ابن عاشور و علامه طباطبایی مورد توجه قرار گرفته است. باید گفت بیشتر این صفات برای تاکید، تکمیل، احتراس، تشویق، تحلیل، تهدید، تثبیت قلوب، تعلیل و تذییل مفاهیم آیات آمده است که مناسبتی تام با مضمون آنها دارد و به هیچ وجه به صورت اجتهادی و اتفاقی انتخاب نشده است. پس کلمات قرآن به صورت یک شبکه منسجم و حساب شده درکنار همدیگر قرار گرفته اند.